Απευθύνομαι σε σένα που έχασες τη εμπιστοσύνη σου σε αυτούς που πίστεψες, σε αυτούς που αποδείχθηκαν αφερέγγυοι, λιπόψυχοι, Σαλαμινο-παραχωρητές και αριβίστες. Απευθύνομαι σε σένα που σου γκρέμισαν τα όνειρα και ζεις σε ένα περιβάλλον μίζερο με απαξιωμένη ζωή. Απευθύνομαι σε σένα που βλέπεις μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, τον τόπο σου να γίνεται χειρότερος… Χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, δίχως περίθαλψη, χωρίς πλατείες και χώρους πρασίνου, αφημένος στην αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Απευθύνομαι σε σένα που έμεινες πίσω από τις υποσχέσεις, χάνοντας τον τρένο βλέποντας τους ημετέρους, βολεμένους και φτιαγμένους. Απευθύνομαι σε σένα που σε κατέταξαν σε πολίτη τρίτης και τέταρτης κατηγορίας... Απευθύνομαι σε σένα που είσαι σαν εμένα, που είμαστε οι άλλοι: Οι άνθρωποι του μόχθου, του αγώνα και του μεροκάματου. Οι υπάλληλοι, οι εργάτες, οι επιχειρηματίες, οι εθελοντές των 150-200€ το μήνα….