Ο άνισος αγώνας της Σαλαμίνας
Χιλιάδες τόνοι κλαδεμάτων και κάθε λογής απορριμμάτων στο δημόσιο χώρο της Σαλαμίνας με την υπηρεσίες καθαριότητας και την δημοτική Αρχή να μάχονται σε έναν άνισο αγώνα κατά της ρύπανσης.
Στους δρόμους της Σαλαμίνας, ανάμεσα σε σωρούς από κλαδέματα, στρώματα, παλιά έπιπλα και συσκευές, δίνεται τους τελευταίους μήνες ένας τιτάνιος αγώνας. Ο Δήμος προσπαθεί να μαζέψει χιλιάδες τόνους πράσινων και ογκωδών απορριμμάτων, που έχουν μετατρέψει περιοχές σε αυτοσχέδιους χώρους απόθεσης. Οι εργαζόμενοι της καθαριότητας δίνουν καθημερινά μάχη με ελάχιστα μέσα και ακόμα λιγότερο προσωπικό.
Η εικόνα δεν είναι άγνωστη, αλλά αυτή τη φορά τα μεγέθη ξεπερνούν ίσως κάθε προηγούμενο. Με το φθινόπωρο να έχει φέρει κύμα κλαδεμάτων και την έλλειψη χώρων διάθεσης να πιέζει, τα συνεργεία δουλεύουν στα όρια της αντοχής. Ωστόσο, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, το πρόβλημα δείχνει να μην έχει τέλος — όχι γιατί ο Δήμος δεν προσπαθεί, αλλά γιατί η Αυτοδιοίκηση έχει αφεθεί χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία.
Η Σαλαμίνα, νησιωτικός δήμος κυριολεκτικά «μια ανάσα» από την πρωτεύουσα, σύμφωνα με πληροφορίες δεν διαθέτει ούτε τον απαιτούμενο εξοπλισμό ούτε τις υποδομές για να διαχειριστεί επαρκώς τα απόβλητά της. Ένας κλαδοτεμαχιστής, ένα στοιχειώδες μηχάνημα που θα μείωνε τον όγκο των πράσινων απορριμμάτων και θα επέτρεπε την ανακύκλωσή τους, λείπει. Κοστίζει αρκετά και τα ταμειακά διαθέσιμα του Δήμου δεν φαίνεται να επαρκούν. Και αυτό δεν είναι λεπτομέρεια — είναι σύμπτωμα μιας συνολικής διαχρονικά αποτυχίας σε κεντρικό επίπεδο να στηριχθούν όσο πρέπει οι δήμοι. Παρά τα μικρά βήματα που έχουν γίνει με έκτακτες επιχορηγήσεις από το κράτος απαιτούνται και άλλα πιο μεγάλα και αποφασιστικά βήματα για να μπορέσουν οι Δήμοι να Αυτοδιοικηθούν αποτελεσματικά.
Η έλλειψη προσωπικού είναι επίσης μεγάλη για όλους σχεδόν τους δήμους της χώρας. Οι μόνιμοι υπάλληλοι της καθαριότητας δεν επαρκούν, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν καλύπτουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τις ανάγκες. Οι άνθρωποι που σηκώνουν καθημερινά αυτό το βάρος δεν είναι μηχανές· είναι εργαζόμενοι που κουράζονται, αναπνέουν μέσα στη σκόνη και την αποφορά. Είναι οι ήρωες της καθημερινότητας.
Η ανάγκη για πραγματική ενίσχυση δυνάμεων
Την ίδια στιγμή όμως, ένα άλλο πρόβλημα επιβαρύνει την κατάσταση: η ανεξέλεγκτη ρίψη ογκωδών απορριμμάτων από λίγους πολίτες που δεν μπαίνουν πιθανότατα καν στον κόπο να καλέσουν τις δημοτικές υπηρεσίες και να κλείσουν ραντεβού για περισυλλογή. Στρώματα, ψυγεία, σπασμένα έπιπλα πετιούνται στα πεζοδρόμια και στις γωνίες των δρόμων, μετατρέποντας κοινόχρηστους χώρους σε χωματερές. Και προσοχή. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην πανέμορφη και ιστορική Σαλαμίνα. Αλλά σε πολλούς αστικούς και περιαστικούς Δήμους της χώρας.
Αυτοί λοιπόν που το κάνουν, θα πρέπει να προβούν σε αυτοαξιολόγηση: η καθαριότητα της πόλης είναι υπόθεση όλων, όχι μόνο των υπαλλήλων που καλούνται να μαζεύουν ό,τι αφήνουν πίσω οι υπόλοιποι.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή: οι δήμοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα μόνοι τους. Χρειάζεται χρηματοδότηση, εξοπλισμός και λύσεις τοπικά ως προς την μεταφορά και την ανακύκλωση των απορριμμάτων.
Αν η Πολιτεία συνεχίσει να ζητά από τους δήμους να κάνουν τα πάντα «με ό,τι έχουν», το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο: σωροί σκουπιδιών, εξαντλημένοι υπάλληλοι και κάτοικοι δυσαρεστημένοι. Η κεντρική εξουσία δείχνει πρόθεση να δώσει λύσεις. Πρέπει να προχωρήσουν άμεσα αυτές οι λύσεις όμως με την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση στο τραπέζι των αποφάσεων, ως ισότιμος συνομιλητής, καθώς γνωρίζει καλύτερα από όλους τις τοπικές ανάγκες.
Η καθαριότητα, όμως, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ζήτημα δημόσιας υγείας, αξιοπρέπειας και σεβασμού στο περιβάλλον. Και όσο δεν υπάρχουν κεντρικές λύσεις, ο Δήμος Σαλαμίνας —όπως και δεκάδες άλλοι δήμοι στη χώρα— θα συνεχίσει να δίνει μόνη της έναν αγώνα άνισο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου