Η ελληνική φιλοξενία

Εμβληματικές φιγούρες που χειροκροτήθηκαν πολύ για κάτι που εκείνες δεν κατάλαβαν, αφού το θεωρούσαν δεδομένο.

Ήταν καλοκαίρι του 2015, όταν μία φωτογραφία που έδειχνε τρεις γιαγιάδες από την Λέσβο να ταΐζουν με μπιμπερό ένα μωρό, υπό το βλέμμα της μητέρας του που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή από τη Συρία , έκανε το γύρο του κόσμου, αποτελώντας και την αφορμή να προταθούν για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 2016.

Παιδιά προσφύγων από το Μικρασιατικό Μοσχονήσι και οι τρεις τους, αποτέλεσαν σύμβολο της αλληλεγγύης του λαού της Λέσβου στους εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους – στη μεγάλη πλειοψηφία τους – πρόσφυγες, που πέρασαν τη διετία 2015-2016 από τις απέναντι ακτές στο νησί.

Συνέχιζαν δε, να κάνουν το ίδιο, προσφέροντας παρά τα χρόνια τους, ό,τι μπορούσαν στους πρόσφυγες, όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής – ανθρωπιστικής κρίσης. Κάθε μέρα κατέβαιναν στην ακτή και κάθονταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούσαν στους ανθρώπους που καθημερινά φτάνουν από τις απέναντι τουρκικές ακτές.

Αυτή τους η δράση και η δημοσιότητα που πήρε η δράση τους μέσω της εμβληματικής φωτογραφίας τους, αποτέλεσε και την αφορμή, κορυφαίοι παράγοντες της επιστημονικής ζωής της Ελλάδας και της κοινωνίας να τις προτείνουν ως υποψήφιες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.