9η Μάη: Η Αντιφασιστική Νίκη και ο σύγχρονος αντιιμπεριαλιστικός αγώνας
Η9η Μαΐου κατέχει διακεκριμένη θέση στο ιστορικό ημερολόγιο της ανθρωπότητας, καθώς συνδέεται άρρηκτα με την άνευ όρων συνθηκολόγηση της ιμπεριαλιστικής - ναζιστικής Γερμανίας και την επακόλουθη συντριβή του Άξονα, από τον Κόκκινο Στρατό και την ΕΣΣΔ, γεγονός που σήμανε την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον ζυγό του φασισμού. Η συγκεκριμένη ημερομηνία συμβολίζει όχι απλώς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και την έκβαση μιας κοσμοϊστορικής σύγκρουσης με τους λαούς του κόσμου και ειδικά τους λαούς της ΕΣΣΔ να προσφέρουν ανυπολόγιστες θυσίες.
Ωστόσο, παρά την ιστορική βαρύτητα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, η 9η Μαΐου δεν συνιστά μόνο ένα ορόσημο του παρελθόντος, αλλά και μια καίρια υπενθύμιση των συνεχιζόμενων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα. Η σημερινή διεθνής πραγματικότητα καταδεικνύει ότι οι ιδεολογικές και πολιτικές συνιστώσες του φασισμού δεν έχουν εξαλειφθεί· αντίθετα, μεταλλάσσονται, επανεμφανίζονται και ενσωματώνονται σε νέες μορφές πολιτικής κυριαρχίας και στρατηγικών επιβολής, υπό την αιγίδα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της δύσης, με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το πλαίσιο.
Να σημειωθεί πως η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σηματοδότησε μία βαθιά ποιοτική αλλαγή στο διεθνές σύστημα. Οι ιμπεριαλιστικές μεγάλες δυνάμεις με ηγεμόνα τις ΗΠΑ, βρήκαν ανοιχτό δρόμο με στόχο να επεκτείνουν τα συμφέροντα τους στην Ανατολική Ευρώπη και στην «αυλή» της καπιταλιστικής πλέον Ρωσίας. Η σταδιακή επέκταση του ΝΑΤΟ προς τ’ Ανατολικά και η ενσωμάτωση των πρώην σοσιαλιστικών χωρών στο Νατοϊκό μπλοκ, αποτέλεσε στρατηγικής σημασίας ζήτημα στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, που μεταξύ άλλων προετοίμαζαν και την περικύκλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ώστε διεισδύσουν πλήρως σε χώρες που μέχρι πριν δεν μπορούσε κυριαρχήσουν.
Αυτή η εξέλιξη είχε ως συνέπεια και την αναζωπύρωση φασιστικών και νεοναζιστικών μορφωμάτων, τα οποία εργαλειοποιούνται προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής είναι η περίπτωση της Ουκρανίας. Η στρατιωτική και πολιτική στήριξη που παρέχονταν όλα αυτά τα χρόνια από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ στο νεοφασιστικό καθεστώς του Κίεβου, σε ομάδες με ακραία εθνικιστική και νεοναζιστική ιδεολογία, όπως οι απόγονοι της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) υπό τον Στεπάν Μπαντέρα, αναδεικνύει τη στρατηγική ανάδειξη του φασισμού ως πολεμική μηχανή, από τον ίδιο του ιμπεριαλισμό.
Οι ομάδες αυτές δεν αποτελούν ένα περιθωριακό ή ιστορικά ξεπερασμένο φαινόμενο, καθώς όλα αυτά τα χρόνια ενσωματώνονται στη σύγχρονη κρατική εξουσία, ενισχύονται στρατιωτικά και ιδεολογικά, και αναβαθμίζονται σε μοχλούς του αντικομμουνιστικού σχεδιασμού και της πολεμικής στρατηγικής. Με όχημα λοιπόν τον αντικομμουνισμό και την αντιρωσική προπαγάνδα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενίσχυσαν το καθεστώς του Κιέβου, και πλέον επιχειρούν να στρέψουν ολόκληρη την Ευρώπη σε γενικευμένη πολεμική σύγκρουση.
Ο ουκρανικός εθνικισμός δεν αποτελεί όμως ένα πρόσφατο πολιτικό ρεύμα. Η ιστορική του πορεία είναι βαθιά ριζωμένη στον αντικομμουνισμό, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Η εχθρότητα προς τη Σοβιετική Ένωση υπήρξε κεντρικό στοιχείο της ιδεολογίας του, και σήμερα ανασυστήνεται ως αντιρωσική υστερία, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της σύγχρονης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της Δύσης. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο ουκρανικός εθνικισμός δεν περιορίστηκε σε ιδεολογική αντίθεση προς τη Σοβιετική εξουσία, αλλά συνεργάστηκε ενεργά με τη ναζιστική Γερμανία. Η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και ο ένοπλος βραχίονάς της, συνέβαλαν στη διάπραξη φρικτών εγκλημάτων εναντίον εβραϊκού, πολωνικού και σοβιετικού πληθυσμού. Χιλιάδες Ουκρανοί εντάχθηκαν σε ναζιστικά στρατεύματα και διοικητικούς μηχανισμούς. Ειδικά τα τάγματα "Nachtigall" και "Roland", τα οποία σχηματίστηκαν υπό την ηγεσία του Στέπαν Μπαντέρα, ενσωματώθηκαν στη Βέρμαχτ, ενώ περίπου 15.000 Ουκρανοί στρατιώτες συμμετείχαν στην 14η Μεραρχία Waffen-SS, με ενεργό ρόλο σε εγκλήματα πολέμου. Μετά την ήττα του φασισμού, οι δεσμοί αυτοί δεν εξαφανίστηκαν· Αντίθετα, πρώην συνεργάτες των ναζί αξιοποιήθηκαν από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών για αντικομμουνιστικές επιχειρήσεις και προπαγάνδα κατά της ΕΣΣΔ. Η χρήση του ουκρανικού εθνικισμού ως εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης και πολεμικής αντιπαράθεσης συνεχίζεται μέχρι σήμερα, στο πλαίσιο της αντιρωσικής στρατηγικής των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
Η ιδεολογική, πολιτική και στρατιωτική επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Δύσης με προμετωπίδα το φασισμό δεν περιορίζεται βεβαίως στην Ουκρανία. Στην Ευρώπη η φασιστική τάση αποκτά ανησυχητικές διαστάσεις με την άνοδο των νεοφασιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων. Παράλληλα οι ακραίες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στρατιωτικοποιούν την Ε.Ε επιχειρώντας να ξεπεράσουν (μέσω της πολεμικής οικονομίας), την βαθιά οικονομική κρίση που βιώνουν οι ισχυρές χώρες της Ε.Ε.
Αντίστοιχα η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού γίνεται εμφανής και στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ να απολαμβάνει την άνευ όρων στήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η ενίσχυση του σιωνιστικού κράτους στο Ισραήλ και η επιθετικότητα του σε χώρες και λαούς της Μέσης Ανατολής, αλλά και η γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη εντάσσονται στην ίδια στρατηγική λογική του ιμπεριαλιστικού ελέγχου και της υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας των λαών και εθνών.
Αντιμέτωποι με αυτή τη νέα πραγματικότητα, οι λαοί της γης καλούνται να αναστοχαστούν τον ιστορικό ρόλο της Αντιφασιστικής Νίκης του 1945 όχι ως απλώς μια ηρωική μνήμη, αλλά ως αφετηρία ενός διαρκούς αγώνα για την υπεράσπιση της ειρήνης. Η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας συνιστά, επομένως, ζήτημα στρατηγικής σημασίας για τη ειρήνη στην Ευρώπη και την καταπολέμηση της φασιστικής αναβίωσης.
Η 9η Μαΐου του 2025 πρέπει, επομένως, να αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για την αφύπνιση των αντιφασιστικών, αντιιμπεριαλιστικών και κομμουνιστικών δυνάμεων. Η επαναπολιτικοποίηση της μνήμης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ανάδειξη της σημασίας της ιστορικής συνέχειας του φασιστικού κινδύνου και η ενεργητική συμμετοχή των λαών είναι καθοριστικοί παράγοντες για υπεράσπιση της παγκόσμιας ειρήνης.
Ο αγώνας ενάντια στον Νατοϊκό άξονα στα πεδία των μαχών, οι αντιστάσεις απέναντι στο κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή αλλά και η αποδέσμευση εθνών από τα δεσμά της νεοαποικιοκρατίας που έχουν επιβάλει για δεκαετίες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως στην Αφρική και αλλού, αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για να δυναμώσουν τα χτυπήματα στο ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Η θετική διεθνής εμπειρία με τις αντιστάσεις των λαών απέναντι στον ιμπεριαλισμό δημιουργεί σήμερα περισσότερο από ποτέ χαραμάδες ελπίδας. Για να υπάρχει προοπτική θετική για τους καταπιεσμένους λαούς, είναι απαραίτητο οι λαοί να σπάσουν ολοκληρωτικά το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης στις χώρες που βρίσκονται υπό την μπότα του ιμπεριαλισμού, αλλά και να ηγηθούν σε αυτόν το αγώνα οι επαναστατικές - κομμουνιστικές δυνάμεις για μια σοσιαλιστική προοπτική.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου