Τέμπη: Μόνη ευνοημένη από τις εξελίξεις η κυβέρνηση
.webp)
Η προσπάθεια του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την ουσία, δηλαδή από το γεγονός και μόνο ότι δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά σε ένα σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς συστήματα ασφαλείας για τα οποία έχει πληρώσει ο Ευρωπαίος φορολογούμενος κι ενώ οι αρμόδιοι το μόνο που δεν γνώριζαν ήταν η μέρα και ο τόπος που αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε ένα τέτοιο τραγικό γεγονός, πέτυχε.
Το χειρότερο βέβαια είναι ότι σε αυτό συνέβαλαν και διάφοροι αμετροεπείς διεκδικητές της ψήφου των πολιτών που με αυτόν τρόπο αποκομίζουν πολιτικά οφέλη. Την κυβέρνηση τη συνέφερε να περιστρέφεται διαρκώς η συζήτηση γύρω από στοιχεία που είναι δύσκολο να αποδειχθούν ή για τα οποία μπορεί να διαφωνούν οι πραγματογνώμονες και οι δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων και όσοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν την υπόθεση για ίδιον όφελος, της προσέφεραν άριστες υπηρεσίες, παρασύροντας δυστυχώς και μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης.
Δυστυχώς σήμερα, αντί η κυβέρνηση να απολογείται για τις παραλείψεις της που οδήγησαν στην τραγωδία και για όσα μεθόδευσε ώστε όχι απλώς να μην κατηγορηθεί, αλλά μην ελεγχθεί έστω και προσχηματικά ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κώστας Αχ. Καραμανλής, επιχειρεί να εμφανιστεί ως το θύμα κάποιας σε βάρος της σκευωρίας. Όπως ακριβώς επεδίωκε από την αρχή δηλαδή και όπως είχε πράξει και παλαιότερα προκειμένου να μη λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα της σε μια σειρά από δυσώδεις υποθέσεις όπως για παράδειγμα η περιβόητη λίστα Πέτσα ή ακόμα χειρότερα οι υποκλοπές.
Δεν χρειαζόταν να είναι πολύ πονηρός κάποιος για να αντιληφθεί εξαρχής ότι και στην υπόθεση των Τεμπών θα εφάρμοζε τη συνταγή της αυτοθυματοποίησης και ότι θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μην αναλάβει την ευθύνη για οτιδήποτε. Αν κάτι έχει αποδειχθεί άλλωστε τα τελευταία χρόνια, είναι η ικανότητά της να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυτοαναιρεθεί.
Στο σκάνδαλο των υποκλοπών το έκανε ισχυριζόμενη ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε την παραμικρή ευθύνη, αλλά ήταν θύμα ρυπαρών δικτύων που υπονόμευαν τον ίδιο και τη δημοκρατία και στην υπόθεση των Τεμπών προβάλλοντας έναν επίσης εξόφθαλμα ψευδή ισχυρισμό: ότι δεν συνηγόρησε στο αίτημα για έλεγχο του Κώστα Αχ. Καραμανλή επειδή δήθεν η δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για τη σύμβαση 717, για την οποία ο ίδιος Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρώτη του συνέντευξη μετά την τραγωδία είχε αναφέρει επί λέξει ότι «αν είχαμε φροντίσει να την ολοκληρώσουμε, είναι πολύ πιθανό το ατύχημα να μην είχε συμβεί», δεν σχετιζόταν με το δυστύχημα.
Ας μη γελιόμαστε. Ακόμη και η απόφαση της πλειοψηφίας για παραπομπή του πρώην υφυπουργού Χρήστου Τριαντόπουλου στο ίδιο πράγμα αποσκοπούσε: στη δημιουργία ενός αφηγήματος σύμφωνα με το οποίο όσοι υποστηρίζουν ότι υπήρξε απόπειρα συγκάλυψης είναι κακόβουλοι και συκοφάντες, καθώς στην πραγματικότητα η κυβέρνηση συνέβαλε στην απόδοση δικαιοσύνης, καθιστώντας κατηγορούμενο ακόμη κι ένα πρώην στέλεχός της, οι ενέργειες ή παραλείψεις του οποίου όμως, δεν σχετίζονται σε καμία περίπτωση με το δυστύχημα.
Είναι πραγματικά λυπηρό, πρωτίστως για τις οικογένειες των θυμάτων αλλά και συνολικά για την κοινωνία, το γεγονός ότι η συζήτηση για Τέμπη εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο και επικεντρώνεται στην αντιπαράθεση συγγενών, πραγματογνωμόνων και δικηγόρων (κάποιοι από τους οποίους δυστυχώς είναι υπεύθυνοι για νομικές ενέργειες των εντολέων τους οι οποίες κάθε άλλο παρά συμβάλλουν στην προσπάθεια για απόδοση δικαιοσύνης) και όχι στο ποιοι και σε ποιον βαθμό ευθύνονται για τη σύγκρουση δύο τρένων και για την απώλεια τόσων ανθρώπων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου