Οι αριστεροί ναυαγοσώστες του Μακρόν, της Γαλλίας, της Ευρώπης

 

Το πρόβλημα του Μακρόν έγκειται στο ότι βασίστηκε στις δημοσκοπήσεις που έγιναν εν θερμώ. Θεώρησε δηλαδή πως επειδή σε περιόδους κρίσης όλοι στρέφονται προς τον αρχηγό αυτό θα εκφραστεί και στην κάλπη. Λάθος. Ο Φρανσουά Ολάντ, όταν το 2015 έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, όμως λίγους μήνες αργότερα οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως είχε χάσει το 17% των ψηφοφόρων. Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί λοιπόν να έφερε τα πάνω κάτω στη γαλλική προεκλογική εκστρατεία, όμως οι ανησυχίες τού μέσου Γάλλου δεν καθησυχάστηκαν.

Εχουν πέσει ποτέ έξω οι δημοσκοπήσεις στη Γαλλία; Ασφαλώς. Αρχής γενομένης από το 1981 που έκλιναν προς τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν, αλλά βγήκε ο Μιτεράν. Το 1995 έδιναν γκανιάν τον Μπαλαντίρ, αλλά βγήκε ο Σιράκ. Το 2002 έδιναν πρωτιά στον Ζοσπέν, αλλά πάλι βγήκε ο Σιράκ. Συνεπώς το να βάλει κανείς στοίχημα ότι ο Μακρόν θα κερδίσει και αυτή τη φορά τη Λεπέν μάλλον είναι ριψοκίνδυνο. Πόσο μάλλον όταν το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ένας στους τρεις Γάλλους ψηφίζει πλέον Ακρα Δεξιά.

Το πρόβλημα του Μακρόν έγκειται στο ότι βασίστηκε στις δημοσκοπήσεις που έγιναν εν θερμώ. Θεώρησε δηλαδή πως επειδή σε περιόδους κρίσης όλοι στρέφονται προς τον αρχηγό αυτό θα εκφραστεί και στην κάλπη. Λάθος. Ο Φρανσουά Ολάντ, όταν το 2015 έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, όμως λίγους μήνες αργότερα οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως είχε χάσει το 17% των ψηφοφόρων.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί λοιπόν να έφερε τα πάνω κάτω στη γαλλική προεκλογική εκστρατεία, όμως οι ανησυχίες τού μέσου Γάλλου δεν καθησυχάστηκαν. Βλέπει την αγοραστική του δύναμη να συρρικνώνεται, ξέρει πως αυτό θα συνεχιστεί και έχει χίλιους λόγους να προβληματίζεται.

Προβληματίζεται με το σκανδαλώδες ζήτημα των ιδιωτικών γηροκομείων, πολλά από τα οποία ανήκουν σε εισηγμένες στο χρηματιστήριο πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες, όπως αποδείχθηκε, εξαρτούσαν τις παροχές τους προς τους ηλικιωμένους από τα ανεβοκατεβάσματα της τιμής των μετοχών τους.

Προβληματίζεται από το σκάνδαλο των εταιρειών συμβούλων, που τα τελευταία χρόνια υποκατέστησαν τις κρατικές υπηρεσίες σε τομείς όπως η Αμυνα και η Υγεία, έλαβαν δισεκατομμύρια ευρώ από το γαλλικό κράτος και δεν πλήρωσαν τίποτα στην Εφορία.

Από την άλλη όμως ο μέσος Γάλλος κάθε άλλο παρά εμπιστεύεται την αντιπολίτευση. Η Μαρίν Λεπέν μπορεί σε σύγκριση με το ζόμπι που λέγεται Ζεμούρ να εμφανίζεται λογική και μετρημένη, όμως οι πάντες ξέρουν ποια είναι και τι πιστεύει. Το ζόμπι πάλι δεν πείθει ότι διώχνοντας τους μαύρους και τους Αραβες θα λύσει ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα της Γαλλίας, όπως άλλωστε δεν πείθει και ο Μελανσόν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Με άλλα λόγια, αν ο Μακρόν έχει κάποιο λόγο να αισθάνεται αισιόδοξος ως προς την έκβαση αυτών των προεδρικών εκλογών είναι ότι πολλοί Γάλλοι θα τον ξαναψηφίσουν επειδή δεν ξέρουν τι άλλο να ψηφίσουν. Κυρίως δε όσοι τοποθετούνται στην Αριστερά που για μια ακόμα φορά θα δουν τον εαυτό τους στον ρόλο του ναυαγοσώστη.

Είναι κι αυτό βεβαίως μια κάποια λύση.

Ακόμη όμως και αν κερδίσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα γίνουν στις 24 Απριλίου, τα προβλήματα του Μακρόν δεν τελειώνουν. Και αυτό διότι στις αρχές του καλοκαιριού θα ακολουθήσουν οι βουλευτικές εκλογές που θα κρίνουν πολλά. Ο Μακρόν γνωρίζει πως τα τελευταία εξήντα χρόνια στη Γαλλία ο πρόεδρος που επανεκλέγεται εκ των πραγμάτων υποχρεούται κάποια στιγμή σε πολιτική συγκατοίκηση, δηλαδή να έχει πρωθυπουργό πολιτικό του αντίπαλο.

Με τον Μιτεράν αυτό συνέβη δυο φορές, μια με τον Μπαλαντίρ και μια με τον Σιράκ, ο οποίος όταν έγινε πρόεδρος υποχρεώθηκε και αυτός σε συγκατοίκηση με τον Ζοσπέν. Με ποιον όμως θα μπορούσε να συγκατοικήσει ο Μακρόν, αν στις βουλευτικές εκλογές δεν συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία; Με τη Λεπέν και τον Ζεμούρ αδύνατο, με τον Μελανσόν δύσκολο. Με τους ομογάλακτους Σοσιαλιστές; Ποιος ξέρει αν ζουν ή πεθαίνουν. Με την παραδοσιακή Δεξιά; Ισως.

Αν αυτό συμβεί τότε δεν αποκλείεται να δούμε ένα φίλο από τα παλιά να επιστρέφει, δηλαδή τον Νικολά Σαρκοζί. Ο οποίος Σαρκοζί προς το παρόν δεν έχει καν πει τι θα ψηφίσει. Το μόνο που κάνει είναι να συναντιέται με φίλα προσκείμενους βουλευτές. Γνωρίζει όμως πως αν στον δεύτερο γύρο αναμετρηθούν, όπως είναι αναμενόμενο, ο Μακρόν με τη Λεπέν, η τοποθέτησή του θα έχει βαρύνουσα σημασία, τουλάχιστον για εκείνους τους ψηφοφόρους που παραδοσιακά τοποθετούνται στα δεξιά. Και βέβαια ό,τι και αν κάνει ο Σαρκοζί θα το κάνει με το αζημίωτο, όπως άλλωστε συνηθίζει.

Τέλος υπάρχει και το εφιαλτικό σενάριο. Το σενάριο της επικράτησης της Λεπέν, σε μια εποχή που η Γαλλία έχει μεταξύ άλλων και την προεδρία της Ε.Ε. Στην περίπτωση αυτή το μόνο που θα απομείνει για τη Γαλλία και την Ευρώπη είναι να κοπούν τα φτερά της Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές. Και βεβαίως να μην έχει καλέσει ώς τότε τον Πούτιν στο Παρίσι.