ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…..ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.

 «Εδώ Πολυτεχνείο….εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός σταθμός των εξεγερμένων φοιτητών, σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων ».

 ‘Αν και έχουν περάσει 48 ολόκληρα χρόνια, εν τούτοις, παραμένουν ανεξίτηλα στη μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων που έζησαν αυτές τις ιστορικές στιγμές. 

Από την ημέρα αυτή, που τα πάρα-πάνω  λόγια εκπέμπονταν με συγκινητικό και δραματικό τρόπο από έναν προχείρως κατασκευασμένο Ραδιοφωνικό Σταθμό από φοιτητές, που εξέπεμπε από το ιστορικό κτήριο του Πολυτεχνείου.

Αν και πέρασαν τόσα χρόνια, παρ’ όλα αυτά, οι μνήμες παραμένουν άσβεστες και αποτελούν  τη συνέχεια των αγώνων του λαού μας για  Ελευθερία, Δημοκρατία, Ισότητα και Δικαιοσύνη.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, ήταν η κορύφωση του Αντιδικτατορικού αγώνα του λαού μας, ενάντια  στη Χούντα των Συνταγματαρχών που επιβλήθηκε με τη βία των όπλων  και την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και των Η.Π.Α.

Από την πρώτη στιγμή και καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετούς αυτής τυραννίας, ο λαός μας αγωνίστηκε για την αποτίναξή της , με τη συγκρότηση παράνομων οργανώσεων, τη λειτουργία παράνομου τύπου, την απόπειρα κατά του Δικτάτορα, τη λειτουργία Ραδιοφωνικών σταθμών στο  εξωτερικό, το Κίνημα του Ναυτικού κ.λ.π.

Αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιστασιακών πράξεων και ενεργειών , ήταν η σύλληψη, ο εκτοπισμός, ο βασανισμός και ο θάνατος πολλών δημοκρατικών πολιτών.

Στην αρχή σαν Φοιτητική διαμαρτυρία,, αλλά αργότερα σαν λαϊκή οργή και αγανάκτηση  πλήθη κόσμου κατακλύζουν τους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας μας. 

Τα συνθήματα που διαπερνούσαν τη χώρα απ’ άκρου σ’ άκρου ήσαν:

« ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ», «ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ», «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ»,  «ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ».

Μπροστά απ’ αυτήν την κατάσταση το Δικτατορικό καθεστώς αποφασίζει να καταστείλει τη λαϊκή αυτή εξέγερση και οι στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις αναλαμβάνουν δράση.

Στήνονται οδοφράγματα και οι πρώτοι νεκροί ποτίζουν με το αίμα τους το δένδρο της Ελευθερίας. 

Τα τάνκς περικυκλώνουν το Πολυτεχνείο και τις πρωϊνές ώρες της 17 του Νοέμβρη 1973, ένα απ’ αυτά ρίχνει τη σιδερένια πόρτα και στρατιώτες και αστυνομικοί εισβάλουν εντός.

Ο τραγικός απολογισμός αυτής της νύκτας πολλοί τραυματίες και 24 νεκροί.

Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν λίγο πριν σιγήσει ο πομπός του Πολυτεχνείου ήταν,

 Ο Εθνικός Ύμνος και η τρεμάμενη φωνή της εκφωνήτριας να λέει:

                  ‘’ κι ήταν όλα σιωπηλά

        γιατί τα’σκιαζε η φοβέρα

                     και τα πλάκωνε η σκλαβιά ‘’

Η σημερινή επέτειος βρίσκει τη χώρα μας  βυθισμένη σε  μία πολύπλευρη και πολυεπίπεδη κρίση, όπως, Υγειονομική, Κλιματική, Οικονομική, Κοινωνική και Πολιτιστική.

 Όμως, παρά τις δυσκολίες και τις επιπτώσεις αυτής της κρίσης,  αυτές δεν θα σταθούν εμπόδιο για να  αποτείσουμε φόρο τιμής και δόξας στους ηρωϊκούς νεκρούς του Πολυτεχνείου.

Ο αγώνας για μία περισσότερο Ειρηνική, Ελεύθερη, Δημοκρατική, Αλληλέγγυα, Δίκαιη, Ανεκτική και  Οικολογική Κοινωνία συνεχίζεται…….

  « ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ».

                                                                                      ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ