Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

                  ΟΙ ΠΑΓΟΙ ΛΙΩΝΟΥΝ…..ΑΝΘΡΩΠΟΙ SOS
 
H εκλογική διαδικασία για την επιλογή των εκπροσώπων μας στην Ευρωβουλή, τις Περιφέρειες και τους Δήμους τελείωσαν και με την ευκαιρία την 5η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, γράφονται αυτές οι γραμμές με σκοπό να προβληματισθούμε, να ευαισθητοποιηθούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει, σήμερα, η Φύση και το Περιβάλλον.
 Η κλιματική αλλαγή και η συνακόλουθη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας, αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει τον αιώνα αυτό η ανθρωπότητα.
 Οι ειδικοί και οι επιστήμονες « κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου » για τους κινδύνους και τις καταστροφές που επέρχονται από την κλιματική αλλαγή, αλλά, δυστυχώς, δεν εισακούονται και τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι ανάλογα της σοβαρότητας της κατάστασης, αρκεί ν’ αναλογισθεί κανείς ότι, ο δεύτερος, μετά την Κίνα, μεγαλύτερος ρυπαντής της ανθρωπότητας, οι Η.Π.Α, απορρίπτουν αυτές τις επιστημονικές απόψεις.
 Σαν αποτέλεσμα αυτών των υπεκφυγών, των καταστρατηγήσεων και των αρνήσεων που επιδεικνύουν οι ηγεσίες των διαφόρων χωρών, έχουμε τα εξής αποτελέσματα:
 α. Την αύξηση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα
 β. Την αύξηση της καταστροφής των βιοτόπων όπως τροπικά δάση, κοραλλιογενείς ύφαλοι, πολικές θάλασσες
 γ. Την αύξηση των ορίων ρύπανσης και μόλυνσης των θαλασσών, ποταμών και λιμνών
 δ. Την αλόγιστη χρήση των Φυσικών Αποθεμάτων όπως πετρέλαιο, φυσ. αέριο, νερό, μέταλλα κ.λ.π
 ε. Την απεριόριστη καλλιέργεια και κατανάλωση μεταλλαγμένων προϊόντων
στ. Τη θεαματική αύξηση της χρήσης φυτοφαρμάκων
 ζ.  Τον έντονο ανταγωνισμό των 3 μεγάλων υπερ-δυνάμεων Η.Π.Α, ΚΙΝΑΣ και ΡΩΣΙΑΣ στις πολικές θάλασσες για πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτά, πολύτιμους λίθους κ.λ.π
 ι. Την εξαφάνιση πολλών ειδών της χλωρίδας και της πανίδας ( 20% μέχρι σήμερα).
 Είναι φανερό ότι, η μ’ αυτούς τους ρυθμούς καταστροφή της Φύσης και του Περιβάλλοντος δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί, όχι μόνο διότι επιδρούν συσσωρευτικά και επηρεάζουν αρνητικά τη σωματική και ψυχική μας υγεία, αλλά ακόμα περισσότερο, διότι απειλείται η ίδια η επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
 Οι δυσμενείς επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή γίνονται κάθε ημέρα όλο και πιο έκδηλες, με σημαντικότερη αυτή του λιώσιμου (τήξη) των πάγων.
 Έχει υπολογισθεί  ότι, με τους σημερινούς ρυθμούς και μέχρι τα τέλη του τρέχοντος αιώνα, η θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 4β C.
 Όμως, μία τέτοια αύξηση της θερμοκρασίας θα καταστήσει όλες τις παραμέτρους εκθετικές με απρόβλεπτες και μη αναστρέψιμες συνέπειες για τη ζωή πάνω στον πλανήτη μας.
 Πολλές παραλιακές πόλεις θα βυθισθούν, επίγεια και υπόγεια ύδατα θα μειωθούν δραματικά, η ξηρασία θα καταστεί παρατεταμένη, οι πυρκαγιές στα δάση θα πολλαπλασιαστούν εξ’ αιτίας της αυτοανάφλεξης της βιομάζας, αύξηση της συχνότητας και της έντασης των καιρικών φαινομένων, εξαφάνιση 400 ειδών ζώων, πτηνών, ερπετών και ιχθύων και εμφάνιση πολλών μολυσματικών ασθενειών για τους ανθρώπους.
 Από τα πάρα-πάνω εκτεθέντα αλλά και από την καθημερινή πραγματικότητα που όλοι μας βιώνουμε επιτακτική κρίνεται η ανάγκη για λήψη άμεσων και μετάβαση σ’ ένα διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης του κόσμου μας  όπου, το πρωτεύον στοιχείο θα αποτελεί ο άνθρωπος και οι ανάγκες του και το δευτερεύον το κέρδος και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
 Σήμερα, οι άνθρωποι και τα κράτη που έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης προσπαθούν να συγκρατήσουν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας, κάτω από τους 2β C.
 Κι’ ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αποτελούν οι δύο διεθνείς συμφωνίες υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε, η μία του Πρωτοκόλλου του Κυότο ( 1997) και η άλλη της Συμφωνίας των Παρισίων ( 2015 )
 Στη μεν πρώτη, τέθηκαν στόχοι για περιορισμό της εκπομπής των αερίων κατά 8-12%, μέχρι το έτος 2010 σε σύγκριση με έτος αναφοράς το 1990, στη δε δεύτερη ο περιορισμός να ανέλθει στο ποσοστό του 13-19% και η παραγωγή ενέργειας από Α.Π.Ε στο 22%, μέχρι το έτος 2020( αφορά τις χώρες της Ε.Ε)
Δυστυχώς, οι στόχοι αυτοί δεν έχουν μέχρι σήμερα επιτευχτεί, με τη χώρα μας να υστερεί σημαντικά, δεδομένου ότι, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι για να συγκρατηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη μας στους 2β
θα πρέπει οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου να περιοριστούν κατά 40%.
Εκτός λοιπόν από στόχους και δεσμεύσεις που προβλέπονται από διεθνείς συμφωνίες, εκείνο που προβάλλει σαν πρωταρχική αναγκαιότητα είναι, η αναθεώρηση του σημερινού τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης, καθώς η σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και η ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Η σημερινή ημέρα θα ήταν φρόνιμο και λογικό να μη λάβει το γενικό και αφηρημένο χαρακτήρα άλλης μία Διεθνούς ημέρας, αλλά να αποτελέσει μία ευκαιρία για σκέψη και περισυλλογή και για τις δικές μας προσωπικές ευθύνες.

Θα πρέπει τόσο σαν άτομα όσο και σαν κοινωνία να αναλάβουμε τις προσωπικές και συλλογικές μας ευθύνες για την κατάσταση που έχει περιέλθει σήμερα η Φύση και το Περιβάλλον.
Είναι χρέος μας γιατί: «Το Περιβάλλον δεν είναι αυτό που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, αλλά αυτό που δανειστήκαμε από τα παιδιά μας».   

                                                   ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ