ΝΑΙ, Η ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ
(Υποψ. Δημοτική Σύμβουλος με τον υποψ. Δήμαρχο, κο Δ. Ελευσινιώτη και το Συνδυασμό «Δυνατός Δήμος»)
Δρ. Ευανθία Μιχάλαινα - Λατανιώτη
Ειδική Επιστήμων Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας
Ειδική συνεργάτις στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ερευνήτρια, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
Adjunct Καθηγήτρια σε Πανεπιστήμια της Αυστραλίας και των Φίτζι
evamich@gmail.com
Η Σαλαμίνα μας. Ένα νησί Ταλαιπωρημένο, κακοποιημένο, παραμελημένο. Ένα νησί, του οποίου η κατάσταση με κάνει και αγανακτώ, κάθε φορά που επισκέπτομαι ξένους τόπους όπως τη Χαβάη.
Η οποία Χαβάη κατόρθωσε να μεταφράσει την πρόσφατη μάχη μεταξύ Ιαπώνων και Αμερικανών στο Περλ Χάρμπουρ του 1941, σε μια τεράστια επιτυχία επισκεψιμότητας του τόπου. Ενώ εμείς στο νησί έχουμε καταφέρει αντίστοιχα, να μετατρέψουμε την τοποθεσία της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας που διεξήχθε τόσες χιλιαδες χρόνια πριν, σε χαβούζα.
Ένα νησί, το οποίο χρειάζεται ανάπτυξη. Αλλά όχι οποιουδήποτε τύπου ανάπτυξη, ούτε έλευση ό,τιναναι τουριστών και τουριστικών πλοιάριων όπως συμβουλεύουν οι κάθε λογής εμπειρογνώμονες / δυνητικοί σωτήρες του τόπου.
Η βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη αποτελεί το κορυφαίο ζητούμενο του 21ου αιώνα. Περιγράφει μία ανάπτυξη η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσης γενεάς χωρίς να διακυβεύει ευκαιρίες οι οποίες μπορούν να προκύψουν για τις επόμενες γενεές. Είναι μια ανάπτυξη που πρέπει να σεβαστεί τρεις γραμμές: α) Οικονομική Ανάπτυξη, β) Προστασία Περιβάλλοντος, γ) Κοινωνική Συνοχή. Και τα τρία μαζί !!
Η βιώσιμη ανάπτυξη (ή αειφόρος ανάπτυξη) έχει γίνει ένας σπουδαίος γενικός στόχος σε παγκόσμιο επίπεδο. Ουσιαστικά μιλάμε για την μέγιστη δυνατή απολαβή αγαθών από το περιβάλλον χωρίς όμως να διακόπτεται η φυσική παραγωγή αυτών των προϊόντων στο μέλλον. Για να το κάνουμε λιανά και να το φέρουμε στα δεδομένα της Σαλαμίνας, μιλάμε, για παράδειγμα, για την καλλιέργεια ποιοτικών φυστικιών με τρόπο που να μην διακυβεύεται η παραγωγή ποιοτικών φυστικιών στο μέλλον. Αλλά και για την παραγωγή φυστικιών με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να επέρχεται οικονομική ανάπτυξη των ντόπιων παραγωγών με προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων και προωθώντας κοινωνική συνοχή και ισότητα.
Ο όρος αυτός είναι πολύ σημαντικός σε διεθνές επίπεδο τόσο σε οικονομικούς όσο σε πρακτικούς όρους. Λέγεται ότι, διεθνώς, η στροφή ενεργειών προς πρακτικές αειφόρου ανάπτυξης θα επιφέρει στον πλανήτη κέρδος τρισεκατομμυρίων δολλαρίων.
Στις νησιώτιες περιοχές, και σε πρακτικό επίεδο, ο όρος αυτός είναι σημαντικός διότι οι ποσότητες των φυσικών πόρων δεν είναι απεριόριστες, πολλές δε εξ’αυτών μεταφέρονται αποκλειστικά και μόνο δια θαλάσσης ή από ξένες χώρες. Με κέρδος μηδέν για τον ντόπιο παραγωγό. Το στοίχημα λοιπόν στην περίπτωσή μας είναι να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε φρούτα, ζώα και λοιπές παραγωγές μας, αφήνοντας όμως ανέπαφη την ανάπλαση και την αναπαραγωγή τους. Από την άλλη, αν έχουμε ορυκτά αυτά θα πρέπει να εξορύσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς ώστε η χρησιμοποίηση τους να μην εξαντλεί τα συνολικά αποθέματα. Η δε οικονομική δραστηριότητα θα πρέπει να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον του νησιού και να φροντίζει την ανάπτυξη των Σαλαμινίων σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, θα πρέπει να προστατεύεται η κοινωνία από δραστηριότητες που τον θίγουν, να υπάρχει διαρκής εκπαίδευση σε ζητήματα βιώσιμων πρακτικών, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να δημιουργείται οικονομική ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης για τους κατοίκους του νησιού.
Ενα τέτοιο στοίχημα φαντάζει περισότερο ως δυσεπίλυτος γρίφος παρά ευχή. Για το λόγο αυτό, στη διευθέτησή του και λύση του, παρεμβαίνουν όχι μόνο κρατικοί μηχανισμοί αλλά επίσης και μηχανισμοί σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Αυτοί ενεργούν μέσω θεσμών όπως είναι η Ευρωπαΐκή Ένωση ή τα Ηνωμένα Έθνη.
Οι θεσμοί αυτοί θέτουν στην άμεση διαθεσιμότητα του νησιού μας μηχανισμούς και εργαλεία (τόσο χρηματοδότησης όσο θεσμικά), όπως για παράδειγμα το Σύμφωνο των Δημάρχων (εργαλείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ή τη θέσπιση των 17 στόχων αειφόρου ανάπτυξης (εργαλείο των Ηνωμένων Εθνών), τους οποίους μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τοπικά και να εξάγουμε συμπεράσματα σχετικά με τη θέση των φορέων του νησιού μας σε ότι αφορά την αειφόρο ανάπτυξή του, αλλά και σχετικά με μελλοντικές ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιηθούν προκειμένου να καταστήσουμε τη Σαλαμίνα, πιλοτικό πρότυπο νησί αειφόρου ανάπτυξης.
Υπάρχουν επίσης συγκεκριμένα Ελληνικά δίκτυα και στελέχη που διαθέτουν εμπειρία στην υποβολή Προτάσεων χρηματοδότησης σε εθνικούς και διεθνείς φορείς για τη στήριξη τέτοιων δράσεων σε νησιά. Μέσω αυτών των δικτύων, νησιά όπως η Τήλος και η Ίος σημείωσαν αξιοσημείωτη επιτυχία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για τις προσπάθειες αειφορίας σε διάφορους τομείς.
Στο δικό μας νησί, τη Σαλαμίνα, και μαζί με συνεργάτες έχουμε ήδη ξεκινήσει ενέργειες ανίχνευσης του δυναμικού «αειφόρου ανάπτυξης» και των δυνατοτήτων ανάδειξης του, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε τους Ευρωπαϊκούς και διεθνείς μηχανισμούς / εργαλεία και έχουμε τις επαφές που χρειάζονται προκειμένου να καταστήσουμε το νησί, νησί πρότυπο στην αειφορία, την πολιτισμική και κοινωνική προστασία και την προστασία περιβάλλοντος.
Δρ. Ευανθία Μιχάλαινα - ΛατανιώτηΕιδική Επιστήμων Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας
Ειδική συνεργάτις στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ερευνήτρια, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
Adjunct Καθηγήτρια σε Πανεπιστήμια της Αυστραλίας και των Φίτζι
evamich@gmail.com
Η Σαλαμίνα μας. Ένα νησί Ταλαιπωρημένο, κακοποιημένο, παραμελημένο. Ένα νησί, του οποίου η κατάσταση με κάνει και αγανακτώ, κάθε φορά που επισκέπτομαι ξένους τόπους όπως τη Χαβάη.
Η οποία Χαβάη κατόρθωσε να μεταφράσει την πρόσφατη μάχη μεταξύ Ιαπώνων και Αμερικανών στο Περλ Χάρμπουρ του 1941, σε μια τεράστια επιτυχία επισκεψιμότητας του τόπου. Ενώ εμείς στο νησί έχουμε καταφέρει αντίστοιχα, να μετατρέψουμε την τοποθεσία της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας που διεξήχθε τόσες χιλιαδες χρόνια πριν, σε χαβούζα.
Ένα νησί, το οποίο χρειάζεται ανάπτυξη. Αλλά όχι οποιουδήποτε τύπου ανάπτυξη, ούτε έλευση ό,τιναναι τουριστών και τουριστικών πλοιάριων όπως συμβουλεύουν οι κάθε λογής εμπειρογνώμονες / δυνητικοί σωτήρες του τόπου.
Η βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη αποτελεί το κορυφαίο ζητούμενο του 21ου αιώνα. Περιγράφει μία ανάπτυξη η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσης γενεάς χωρίς να διακυβεύει ευκαιρίες οι οποίες μπορούν να προκύψουν για τις επόμενες γενεές. Είναι μια ανάπτυξη που πρέπει να σεβαστεί τρεις γραμμές: α) Οικονομική Ανάπτυξη, β) Προστασία Περιβάλλοντος, γ) Κοινωνική Συνοχή. Και τα τρία μαζί !!
Η βιώσιμη ανάπτυξη (ή αειφόρος ανάπτυξη) έχει γίνει ένας σπουδαίος γενικός στόχος σε παγκόσμιο επίπεδο. Ουσιαστικά μιλάμε για την μέγιστη δυνατή απολαβή αγαθών από το περιβάλλον χωρίς όμως να διακόπτεται η φυσική παραγωγή αυτών των προϊόντων στο μέλλον. Για να το κάνουμε λιανά και να το φέρουμε στα δεδομένα της Σαλαμίνας, μιλάμε, για παράδειγμα, για την καλλιέργεια ποιοτικών φυστικιών με τρόπο που να μην διακυβεύεται η παραγωγή ποιοτικών φυστικιών στο μέλλον. Αλλά και για την παραγωγή φυστικιών με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να επέρχεται οικονομική ανάπτυξη των ντόπιων παραγωγών με προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων και προωθώντας κοινωνική συνοχή και ισότητα.
Ο όρος αυτός είναι πολύ σημαντικός σε διεθνές επίπεδο τόσο σε οικονομικούς όσο σε πρακτικούς όρους. Λέγεται ότι, διεθνώς, η στροφή ενεργειών προς πρακτικές αειφόρου ανάπτυξης θα επιφέρει στον πλανήτη κέρδος τρισεκατομμυρίων δολλαρίων.
Στις νησιώτιες περιοχές, και σε πρακτικό επίεδο, ο όρος αυτός είναι σημαντικός διότι οι ποσότητες των φυσικών πόρων δεν είναι απεριόριστες, πολλές δε εξ’αυτών μεταφέρονται αποκλειστικά και μόνο δια θαλάσσης ή από ξένες χώρες. Με κέρδος μηδέν για τον ντόπιο παραγωγό. Το στοίχημα λοιπόν στην περίπτωσή μας είναι να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε φρούτα, ζώα και λοιπές παραγωγές μας, αφήνοντας όμως ανέπαφη την ανάπλαση και την αναπαραγωγή τους. Από την άλλη, αν έχουμε ορυκτά αυτά θα πρέπει να εξορύσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς ώστε η χρησιμοποίηση τους να μην εξαντλεί τα συνολικά αποθέματα. Η δε οικονομική δραστηριότητα θα πρέπει να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον του νησιού και να φροντίζει την ανάπτυξη των Σαλαμινίων σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, θα πρέπει να προστατεύεται η κοινωνία από δραστηριότητες που τον θίγουν, να υπάρχει διαρκής εκπαίδευση σε ζητήματα βιώσιμων πρακτικών, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να δημιουργείται οικονομική ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης για τους κατοίκους του νησιού.
Ενα τέτοιο στοίχημα φαντάζει περισότερο ως δυσεπίλυτος γρίφος παρά ευχή. Για το λόγο αυτό, στη διευθέτησή του και λύση του, παρεμβαίνουν όχι μόνο κρατικοί μηχανισμοί αλλά επίσης και μηχανισμοί σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Αυτοί ενεργούν μέσω θεσμών όπως είναι η Ευρωπαΐκή Ένωση ή τα Ηνωμένα Έθνη.
Οι θεσμοί αυτοί θέτουν στην άμεση διαθεσιμότητα του νησιού μας μηχανισμούς και εργαλεία (τόσο χρηματοδότησης όσο θεσμικά), όπως για παράδειγμα το Σύμφωνο των Δημάρχων (εργαλείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ή τη θέσπιση των 17 στόχων αειφόρου ανάπτυξης (εργαλείο των Ηνωμένων Εθνών), τους οποίους μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τοπικά και να εξάγουμε συμπεράσματα σχετικά με τη θέση των φορέων του νησιού μας σε ότι αφορά την αειφόρο ανάπτυξή του, αλλά και σχετικά με μελλοντικές ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιηθούν προκειμένου να καταστήσουμε τη Σαλαμίνα, πιλοτικό πρότυπο νησί αειφόρου ανάπτυξης.
Υπάρχουν επίσης συγκεκριμένα Ελληνικά δίκτυα και στελέχη που διαθέτουν εμπειρία στην υποβολή Προτάσεων χρηματοδότησης σε εθνικούς και διεθνείς φορείς για τη στήριξη τέτοιων δράσεων σε νησιά. Μέσω αυτών των δικτύων, νησιά όπως η Τήλος και η Ίος σημείωσαν αξιοσημείωτη επιτυχία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για τις προσπάθειες αειφορίας σε διάφορους τομείς.
Στο δικό μας νησί, τη Σαλαμίνα, και μαζί με συνεργάτες έχουμε ήδη ξεκινήσει ενέργειες ανίχνευσης του δυναμικού «αειφόρου ανάπτυξης» και των δυνατοτήτων ανάδειξης του, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε τους Ευρωπαϊκούς και διεθνείς μηχανισμούς / εργαλεία και έχουμε τις επαφές που χρειάζονται προκειμένου να καταστήσουμε το νησί, νησί πρότυπο στην αειφορία, την πολιτισμική και κοινωνική προστασία και την προστασία περιβάλλοντος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου