" ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΤΕΙΧΗ " (ΜΟΝΟ), ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ;

Πολύς λόγος τελευταία για το μεγάλο ζήτημα της Κυνόσουρας Σαλαμίνας, λόγω, βεβαίως, των πρόσφατων εξελείξεων που έλαβαν χώρα. Θα ήθελα,όμως, να επισημάνω, ότι το πρόβλημα ανάγεται από πολύ παλαιά και εμπεριέχει πολλές παραμέτρους. Επιπροσθέτως, η οικονομική δυσπραγία σε συνδυασμό με τη διοικητική ανεπάρκεια της χώρας καθιστούν το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο.
Π.χ στη χώρα μας, πρώτα οικοδομούνται και κατόπιν σχεδιάζονται οι πόλεις μας. Πρώτα παραχωρούνται λιμάνια και αεροδρόμια και εκ των υστέρων ανακαλύπτονται αρχαιολογικές και δασικές ζώνες. Πρώτα υπογράφονται συμβάσεις παραχώρησης και μετά εντοπίζονται τα πανύψηλα και τα ογκοδέστατα κτίρια που περιλαμβάνονται στα σχέδια. Πρώτα αδειοδοτούνται Ναυπηγεία και Μηχανουργεία και πολύ μεταγενέστερα χαρακτηρίζουμε τους χώρους αυτούς σαν αρχαιολογικούς.
Συγκεκριμένα, για μεν την Κυνόσουρα η σχετική νομοθεσία θεσπίστηκε το έτος 2001, για δε την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά το έτος 2011.
Τελικώς τι θα υπερισχύσει, το δέλεαρ του νέου Δρόμου του Μεταξιού ή μία περισσότερο συγκεκριμένη και συγκροτημένη πορεία;
Μόνο Οικονομία ή μόνο Ιστορία; Πιστεύω, ότι ένας συνδυασμός τους θα ήταν ό,τι το καλύτερο!!!

Δημήτρης Καλογήρου