ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΕΝΗ

Όλοι ξεσηκώνονται. Το σύνθημα είναι «καμία άλλη Έλενα». Λίγους μόλις μήνες μετά θα υπάρξει όμως ακόμη μία Ελένη.


Το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης, η 21χρονη Ελένη Τοπαλούδη εμφανίζεται στο βίντεο που κατέγραψε κάμερα ασφαλείας από κατάστημα κάτω από το σπίτι της, με έναν νεαρό άντρα. Φεύγουν μαζί και μάλιστα του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. Μπορεί να ήταν ερωτευμένη μαζί του, μπορεί και όχι, μπορεί να είχαν σχέση, μπορεί και να γνωρίστηκαν εκείνη τη στιγμή, μπορεί να ήξερε που πήγαινε, μπορεί και να μην ήξερε, μπορεί να ήθελε να συναντήσει και τους δύο άντρες, μπορεί στην πορεία να το μετάνιωσε και άλλα αμέτρητα μπορεί. Δεν με νοιάζει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ένα 21χρονο κορίτσι πέφτει θύμα ξυλοδαρμού και πετιέται ζωντανό από έναν γκρεμό στη θάλασσα για να το ξεφορτωθούν κάποιοι.

Κάποιοι που δεν έχουν μάθει ότι «όχι» σημαίνει «όχι». Κάποιοι που δεν έχουν καταλάβει ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων. Αντιθέτως έχουν μάθει όχι μόνο να ζουν αλλά και να αντιδρούν στα άκρα. Τόσο που έχουν ξεπεράσει το ανθρώπινο όριο του να μην κάνω κακό σε άλλον άνθρωπο. Σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη κι αν κάνουν κακό, η ενστικτώδης αντίδραση τους είναι να ξεφορτωθούν τις αποδείξεις κι όχι να αναλάβουν την ευθύνη να το διορθώσουν. Κάποιοι που έχουν ενστερνιστεί την κουλτούρα της πατριαρχίας, της βίας και του βιασμού.

Συνένοχη με αυτούς η κοινωνία που τους μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι ο άνδρας έχει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι της γυναίκας και ότι φταίει το θύμα κι όχι ο θύτης. Αυτό φάνηκε άλλωστε από τη δεύτερη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη που έγινε με τις χυδαίες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την αδικοχαμένη κοπέλα, που ξεκινάνε από το «καλά να πάθει αφού πήγε εκεί» μέχρι το ότι «εκδιδόταν με λαθρομετανάστες». Η κουλτούρα του βιασμού άλλωστε θα είναι συνυφασμένη πάντα με τη διαπόμπευση του θύματος ως πόρνης (slut shaming), τι κι αν οι απανταχού φεμινίστριες φωνάζουν και ξαναφωνάζουν πως «my dress is not a yes». Η κουλτούρα του βιασμού είναι μια πραγματικότητα και περιλαμβάνει όλες τις πολιτισμικές πρακτικές που αποδέχονται, αιτιολογούν, υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα και ανέχονται οποιαδήποτε μορφή σεξουαλικής βίας. Είναι λάθος, λοιπόν  να επικεντρωνόμαστε μόνον στα άτομα που διαπράττουν βιασμό και να παραβλέπουμε την επίδραση της κοινωνίας που ενισχύει ή ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Μια κοινωνία τέτοια που μόνο στη συντηρητικοποίηση μπορεί να βρει τις υποτιθέμενες σταθερές και τις αξίες της.

Στην Ελλάδα μόνο κάθε χρόνο γίνονται 4.500 βιασμοί, πολλοί εντός σχέσης ακόμη και γάμου, με ελάχιστους από αυτούς να φτάνουν στη δικαιοσύνη. Σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών σχεδόν το 50% των γυναικών θυμάτων ανθρωποκτονίας διεθνώς το 2012, δολοφονήθηκαν από ερωτικούς συντρόφους η από μέλη της οικογένειάς τους. Το 99% των βιασμών και της σεξουαλικής βίας το διαπράττουν άντρες. Και αυτό δεν οφείλεται στην φύση τους. Οφείλεται στην πατριαρχία που βιάζει, κακοποιεί και δολοφονεί.

Ο Διονύσιος Σολωμός στο ποίημα του «Η Φαρμακωμένη» υπερασπίζεται τη φίλη του Μαρία Παπαγεωργοπούλου που ερωετεύτηκε έναν παντρεμένο και μην αντέχοντας την κατακραυγή αυτοκτόνησε. Σε μια εποχή που η υπόληψη και η τιμή της γυναίκας ήταν η μοναδική της περιουσία, ο εθνικός μας ποιητής υπερασπίζεται με σθένος την γυναίκα και απευθυνόμενος στους άντρες γράφει:

Τὸ κορμί σου ἐκεῖ μέσα στὸν τάφο
Τὸ στολίζει σεμνὴ παρθενιά,
Τοῦ κακοῦ σὲ ἀδικοῦσεν ὁ κόσμος,
Καὶ σοῦ φώναζε λόγια κακά.

Τέτοια λόγια ἂν ἠμπόρειες ν᾿ ἀκούσεις,
Ὂχ τὸ στόμα σου τ᾿ ἤθελε βγεῖ;
«Τὸ φαρμάκι ποὺ ἐπῆρα, καὶ οἱ πόνοι,
Δὲν ἐστάθηκαν τόσο σκληροί.

Κόσμε ψεύτη! ταὶς κόραις ταὶς μαύραις κατατρέχεις ὅσο εἶν᾿ ζωνταναίς,
Σκληρὲ κόσμε! καὶ δὲν τοὺς λυπᾶσαι Τ
ὴν τιμήν, ὅταν εἶναι νεκραίς.

Σώπα, σώπα! θυμήσου πὼς ἔχεις θυγατέρα, γυναίκα, ἀδελφή...

Επιβάλλεται να θυμίζεις στους γιους σου ότι έχουν μάνα, αδελφές και θα αποκτήσουν γυναίκα και θυγατέρες. Επιβάλλεται να λες όχι στον ρατσιστή, τον σεξιστή, τον ομοφοβικό και τον απλό μαλάκα. Επιβάλλεται να μην ζεις με τον φόβο της βίας. Δεν μπορεί στην Ελλάδα του 2018 η αδιέξοδη επιλογή μια γυναίκας να είναι «να με σκοτώσουν, να με καταδικάσουν ή να με πουν πουτάνα».

Δεν είμαστε οι μόνες και δεν είμαστε μόνες. Δεν υπάρχει καμία γυναίκα που «πήγαινε γυρεύοντας».

Καμία άλλη Ελένη, Βασιλική, Άννα, Βούλα, Αλεξάνδρα, Κατερίνα, Ξένια, Μαριάννα, Γεωργία, Νάνσυ, Γιάννα, Χριστίνα, λοιπόν…

Το «όχι» σημαίνει «όχι».

Τι κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις; Αυτό είναι βιασμός!

Η λέξη «βιασμός» συνήθως φέρνει στον νου άγνωστους άντρες σε έρημους σκοτεινούς δρόμους που επιτίθενται και ασκούν βία. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η κομίστρια Άλλι Κέρκαμ έφτιαξε ένα κόμικ που εξηγεί μέσα από έξυπνες παραβολές τι σημαίνει συναίνεση στο σεξ, το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στο 10percent.