ΕΚΛΟΓΕΣ Τα 3 σενάρια της επόμενης μέρας

Σε άλλες εποχές, πολιτικά μακρινές πια, κανονικά από σήμερα θα «μιλούσαν οι πλατείες». Στη μετά – μνημονιακή, όμως, και μετά – δημοψηφισματική Ελλάδα, οι προεκλογικές πλατείες συνομιλούν αποκλειστικά και μόνον με τις κάμερες κι ο τελικός λόγος περνά στους δημοσκόπους.
Το νέο κύμα δημοσκοπήσεων – κυλιόμενων και μη – που έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται από χθες το βράδυ καθορίζει όχι μόνον την τακτική των κομματικών επιτελείων στο φίνις έως τις κάλπες της Κυριακής αλλά και τους πολιτικούς σχεδιασμούς της επόμενης ημέρας, δηλαδή τα σενάρια διακυβέρνησης στο εκλογικό σώμα το ντιμπέιτ Τσίπρα – Μεϊμαράκη, στις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που αναμένονται από σήμερα στα κομματικά «στρατηγεία» έχουν παραγγελθεί και περιλαμβάνονται και ειδικά ποιοτικά ερωτήματα όπως ποιες είναι οι προτιμώμενες κυβερνητικές συνεργασίες, ποια πρόσωπα, κοινοβουλευτικά ή μη, θα ήταν επιθυμητά και ποια όχι σε εν δυνάμει κυβερνητικά σχήματα κ.λ.π.



Τα στοιχεία αυτά θα αποτιμηθούν, μαζί με τα νέα εύρημα για την πρόθεση ψήφου αλλά και τον αριθμό των κομμάτων που δείχνουν πως θα εκπροσωπηθούν τελικά στη νέα Βουλή και θα ενσωματωθούν στα σενάρια της επόμενης ημέρας – σενάρια που, τουλάχιστον από την πλευρά των δημοσκόπων και των αναλυτών, εκπονούνται μέχρι στιγμής με βάση την εκτίμηση ότι τα ποσοστά του πρώτου και του δεύτερου κόμματος θα κινηθούν στην κλίμακα από 27% με 28% έως 32% με 33%.

Οι αναλύσεις όλων των έως τώρα ευρημάτων – κι εάν δεν υπάρξει ξανά θεαματική ανατροπή των δημοσκοπικών στοιχείων – οδηγούν τους δημοσκόπους να δίνουν ακριβώς αυτό το εύρος διακύμανσης για τα ποσοστά των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ανεξαρτήτως του ποιό θα είναι πρώτο ή δεύτερο κι εάν η διαφορά θα είναι 0,5% ή 3% ή 5%.

Με αυτό το δεδομένο οι πολιτικοί αναλυτές και οι επιτελείς των κομματικών εκλογικών επιτελείων επισημαίνουν ότι καθοριστικό στοιχείο για τις δυνατότητες και τα σενάρια σχηματισμού κυβέρνησης θα παίξει το εάν η νέα Βουλή θα είναι επτακομματική, οκτακομματική ή εννεακομματική.



Αυτή τη στιγμή η επτακομματική Βουλή δείχνει βέβαιη, η οκτακομματική αρκετά πιθανή και η εννεακομματική ως υπαρκτό μεν αλλά πιο δύσκολο ενδεχόμενο. Όπως τονίζουν, δε, οι αναλυτές όσο περισσότερο κόμματα μπουν στη Βουλή τόσο θα πιέζεται η διαφορά ανάμεσα στο δεύτερο και το πρώτο κόμμα και, ως εκ τούτου, θα αλλάζει και ο αριθμός της κατανομής των εδρών.

Εξαιρώντας, δε, την – επίσης δημοσκοπικά δύσκολη – περίπτωση της αυτοδυναμίας, ο συγκεκριμένος μαθηματικός συνδυασμός του ποσοστού του πρώτου κόμματος, του αριθμού των κομμάτων που θα εκπροσωπηθούν και της διαφορά ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο θα καθορίσει και το εάν θα μπορεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση μόνον από δύο κόμματα ή θα χρειαστεί και τρίτος εταίρος.

Εν ολίγοις, και όπως δείχνουν οι ασκήσεις επί χάρτου αναλυτών και εκλογολόγων, το ιδανικό και ισχυρότερο σενάριο για το πρώτο κόμμα είναι εκείνο που του δίνει ποσοστό 33% – το ανώτατο της κλίμακας των σημερινών προβλέψεων – και βάζει στη Βουλή 7 κόμματα (η λιγότερο πιθανή προοπτική αυτή τη στιγμή). Σ’ αυτό το σενάριο το πρώτο κόμμα κερδίζει και το μάξιμουμ της κοινοβουλευτικής δύναμης φθάνοντας στις 141 με 142 έδρες και, με μαθηματικούς όρους τουλάχιστον, του αρκεί η σύμπραξη με ένα από τα μικρότερα κόμματα για να σχηματίσει κυβέρνηση. Πέρα από τα μαθηματικά, βεβαίως, παραμένει ανοιχτό το πολιτικό ζήτημα και το ερώτημα κατά πόσο το όποιο κόμμα εξουσίας θα περιοριστεί στην ισχνή πλειοψηφία που θα έδινε μια τέτοια σύμπραξη και το εάν θα αναζητήσει δικλείδα ασφαλείας με τη συμμετοχή και τρίτου μικρότερου κόμματος στην κυβέρνηση.

Το ενδιάμεσο σενάριο, εκείνο στο οποίο η Βουλή οκτακομματική, περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες και τις επιλογές του πρώτου κόμματος καθώς τα ποσοστά του σ αυτή την περίπτωση εκτιμάται ότι δεν θα ξεπερνούν το 30% με 31%. ..

Στο τρίτο σενάριο, αυτό της εννεακομματικής Βουλής, οι αναλυτές θεωρούν ότι τα ποσοστά του πρώτου κόμματος θα είναι ακόμη πιο χαμηλό, περίπου στο 29%. Με βάση αυτό το σενάριο οι έδρες του πρώτου κόμματος δεν θα ξεπερνούν τις 126 και είναι απολύτως προφανές ότι σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί η σύμπραξη τουλάχιστον δυο μικρότερων κομμάτων για προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση.