Ρούλα Νάννου: Κε Τσαβαρή, ψυχραιμία!

Η χθεσινή αναπάντεχη ανακοίνωση του κ.Τσαβαρή (σχετικά με την ανεξαρτητοποίηση του Δημ. Συμβούλου της παράταξής του κ. Σπύρου Κουτσούκου) είναι αποκαλυπτική της νοσηρής πολιτικής νοοτροπίας και αμετροέπειας που τον διακρίνει.

Υποδηλώνει έλλειψη σεβασμού και προσπάθεια χειραγώγησης του αναφαίρετου και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης των πολιτών.

Αποτελεί συνάμα μνημείο πολιτικού αμοραλισμού και παραπέμπει στις αλήστου μνήμης πρακτικές ποδηγέτησης και διαπόμπευσης εκείνων που έχουν το ανάστημα να αντιστέκονται και να μην υποτάσσονται, ως άβουλα όντα, στα κελεύσματα μιας αλλοπρόσαλλης και ζημιογόνας για τον τόπο πορείας.  

Όσο δε για τις φαιδρές ‘κορώνες’ περί άθλιων σεναρίων, επιχειρηματικών συμφερόντων και φαλκίδευσης του μέλλοντος του νησιού, θέλω να του υπενθυμίσω τη λαϊκή ρήση ότι “στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί”. Μία ματιά στον καθρέπτη είναι αρκετή για να αναγνωρίσει τον δράστη.  

Σε ότι με αφορά, δεν γνωρίζω τις προθέσεις του κ. Σπύρου Κουτσούκου, αλλά εκπλήσσομαι ευχάριστα να μαθαίνω από τον κ.Τσαβαρή ότι η νέα του πολιτική επιλογή είναι ο συνδυασμός μου.

Τέλος, θέλω να τονίσω ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο περιποιεί μεγάλη τιμή κι ευχάριστη είδηση για τον συνδυασμό «Κοντά στο Δημότη».

Ο κ. Σπύρος Κουτσούκος, ως Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου επέδειξε ήθος, ευπρέπεια και αμεροληψία κατά την ενάσκηση των καθηκόντων του, γιαυτό και επανεκλέχθηκε ΟΜΟΦΩΝΑ στη νευραλγική αυτή θέση. Αποτελεί δε παράδειγμα προς μίμηση.

Προσωπικά, θα ήμουν πολύ ευτυχής να συνεργαστώ μαζί του στη συλλογική προσπάθεια αναγέννησης κι εξυγίανσης του Δήμου.

Σε οποιαδήποτε όμως περίπτωση, θεωρώ άκρως εποικοδομητική κι επιβεβλημένη  την παρουσία του στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Σεβόμενη την όποια επιλογή του, εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.

 

                                                                                         Σαλαμίνα 28/10/2013

Ρούλα Νάννου

Υποψήφια Δήμαρχος  Σαλαμίνας

Σχόλια

  1. ανωνυμος says:
    26.10.2013 στις 22:23
    Καλα πως γινετε και γραψατε την απαντηση της κ. Ρουλας
    αφου ειναι 28-10-2013 το δελτιο τυπου εσεις την γραψατε σημερα 26-10-2013 γιατι δεν κανατε υπομονη δυο ημερες.

    Απάντηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΜΌΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. ΑΝ ΒΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΔΙΠΛΩΜΑ ...ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ.

      Διαγραφή
  2. ανωνυμος says:
    27.10.2013 στις 08:12
    Πως να μην μπερδευτη η Κ.Ρουλα οταν οι εκδηλωσεις γινονται τρεις μερες νωριτερα
    και εχω και μια απορια ποιος μπορει να μου την λυσει;
    Γιατι οι καταθεσεις στεφανων, δεν αρχιζουν απο το Αιαντειο,και να πανε Σεληνια Αμπελακια Η Σεληνια,Αμπελακια,Αιαντειο., και κανουμε αυτον το κυκλο;
    ΕΧΟΥΜΕ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΒΕΝΖΙΝΗ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ;
    Η
    ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΕΣΤ ΑΓΩΝΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ,ΕΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ
    ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΟΛΑ
    Παντος παραδεχομε οτι ειμαστε οι πρωτοι στη ελλαδα,που εορταζουμε τρεις μερες
    νωριτερα την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟ.
    Αλλο ενα επιτευγμα του νυν Δημαρχου.

    Απάντηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «Η Ελλάδα ήταν, που έσωσε την ψυχή της ανθρωπότητας»

    "...Διαρκούντος ακόμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Σκωτσέζος πατριώτης (υπερασπιστής της ανεξαρτησίας της Σκωτίας) και συγγραφέας Compton Mackenzie (Κόμπτον Μακένζι, 1883–1972) έγραψε (το 1944), ένα βιβλίο με τίτλο "Άνεμος Ελευθερίας" (‘Wind of Freedom: The history of the invasion of Greece by the Axis powers, 1940–1941’) εμπνευσμένο από την πολεμική κραυγή των Ελλήνων "Αέρα! Αέρα!”. Τα λόγια ενός ξένου που ένιωθε πραγματική ευγνωμοσύνη προς τους Έλληνες αποτελούν πραγματικό ύμνο:

    «…Πρέπει να τονιστεί μία ακόμα φορά ότι ο Έλληνας στρατιώτης δεν πολεμούσε μόνο κάτω από συνθήκες που ήταν οι κατάλληλες για να αποδείξει τις ικανότητές του σαν μαχητής, αλλά ότι κάθε Έλληνας στρατιώτης πίστευε ότι ο ίδιος ήταν η Ελλάδα, και όχι απλά η Ελλάδα της εποχής του, αλλά η Ελλάδα των τριών χιλιάδων χρόνων.

    Αν ένας άνδρας στην παθιασμένη αποφασιστικότητά του να υπερασπίσει την γυναίκα και την οικογένειά του και τις ελιές που έχει στο χωριό του, νοιώθει τον εαυτό του σαν έναν από τις δέκα χιλιάδες του Μιλτιάδη ή τους τριακόσιους του Λεωνίδα, θα είναι τρομερός αντίπαλος πραγματικά… Η στρατηγική και η τακτική της Ελληνικής Ανώτατης Διοίκησης ήταν τέλεια προσαρμοσμένες στον τύπο πολέμου που έπρεπε να διεξάγει και τα μέσα που είχε… Όμως η στρατηγική αυτή και η τακτική θα ήταν άχρηστη χωρίς τους άνδρες που θα ήταν ικανοί να ξεπεράσουν την πιο αιματηρή θεωρία με εκείνο που φαινόταν υπεράνθρωπη πράξη».

    «Η ελληνική άρνηση υποταγής ήταν για την ανθρωπότητα ένας δεύτερος Μαραθώνας και έτσι θα την θεωρήσει η Ιστορία όταν τελειώσει αυτός ο μεγάλος, φρικτός πόλεμος. Ο σύγχρονος χρονογράφος τουλάχιστον δεν διστάζει να προβλέψει αυτή την άποψη βεβαιώνοντας ότι αν η Ελλάδα είχε δεχθεί τις απαιτήσεις των άνανδρων Ιταλών θα είχε αλλάξει όλη η ροή των γεγονότων, επειδή η Ρωσία θα είχε συντριβεί το φθινόπωρο του 1941.

    Η Ελλάδα ήταν, που έσωσε την ψυχή της ανθρωπότητας, αυτή η μικρή ορεινή χώρα η τριγυρισμένη από θάλασσα όπου γεννήθηκε πρώτα η ελευθερία.

    Και ο απλός στρατιώτης ήταν εκείνος που έσωσε την Ελλάδα. Η επιδέξια στρατηγική του Μεταξά, ο ταχύς αυτοσχεδιασμός του Γενικού Στρατηγείου, η ταχυκινησία των ορεινων πυροβόλων, η γενναιοψυχία του τοπικού πληθυσμού, η ενθουσιώδης συνδρομή της RAF, δεν θα ωφελούσαν σε τίποτα αν δεν μπορούσε να νοιώσει κάθε στρατιώτης ότι μέσα του ήταν όλο Ελλάδα και αν δεν σήκωνε τις ευθύνες του τόσο αποφασιστικά όσο σήκωνε το τουφέκι του…χωρίς ελπίδα ενισχύσεων ή αντικατάστασης, τρεφόμενος επί μέρες με ο,τι τρόφιμα είχε μαζί του, αντιμετωπίζοντας το δριμύ ψύχος και τις χιονοθύελλες με μια μόνο κουβέρτα, προχώρησε πολεμώντας σε κορφές τρεις χιλιάδες μέτρα ψηλές και πέθανε εκεί ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, έχοντας στην σκέψη του τις ελιές του χωριού, τα κουδούνια από τα πρόβατα και τις κατσίκες του στα λιβάδια της Αρκαδίας, τα λουσμένα στον αφρό νησιά του Αιγαίου, τους θορυβώδεις δρόμους της Αθήνας και τα ρυακια της Θεσσαλίας». "

    Διαβάστε περισσότερα > http://redskywarning.blogspot.gr/2013/10/blog-post_27.html


    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου