Ο στόχος της ΔΗΜΑΡ

Με το χαρτί της «υπευθυνό­τητας» η Δημοκρατική Αριστερά προσέρχεται στη νέα προεκλογική περίοδο, αμέσως μετά την αποτυ­χία του κύκλου των διερευνητικών εντολών και των συσκέψεων από τον Παπούλια να «γεννήσουν» μια οποιαδήποτε υβριδική κυβέρνηση, η οποία όμως θα έφερε ως νομιμο­ποιητικό στοιχείο τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον, ο εκλογικός στόχος που διαγράφεται για τη Δημοκρα­τική Αριστερά είναι η συγκράτηση του εκλογικού ποσοστού που κατέ­γραψε και η διαφύλαξη της επιρρο­ής του από απώλειες προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως έδειξαν οι δημοσκοπήσεις, απορροφά ψήφους από όλα σχεδόν τα κόμματα.

Η τακτική του Φώτη Κουβέλη εστιάστηκε στην προσπάθεια να ισορροπήσει μεταξύ του μηνύμα­τος της κάλπης, δηλαδή της έκδη­λης απονομιμοποίησης του δικομ­ματισμού και της επιβαλλόμενης λι­τότητας, και των όποιων ανησυχιών στο εκλογικό σώμα και το ευρύτερο οικονομικό σύστημα για την «ακυ­βερνησία» και τις επιπτώσεις στην οικονομία. Κατά συνέπεια επέμεινε μέχρι τέλους στην άρνηση να συμ­μετάσχει σε μια κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, όπως προεκλογικά εγγυ­ήθηκε, και από την άλλη κατέβαλε κάθε προσπάθεια να αποδείξει ότι εννοεί τα περί «κυβερνώσας Αρι­στεράς», η οποία «δεν μένει αδιά­φορη απέναντι στη διακυβέρνηση της χώρας».
Παράλληλα, με αυτό τον τρόπο ο Κουβέλης επέλεξε να διαφυλάξει το κλίμα στο εσωτερικό του κόμματός του από μια νέα εσωτερική διχογνωμία, όπως στην περίπτωση της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήμο τον περασμένο Νοέμβριο, μεταξύ εκείνων των στελεχών που πριμοδοτούσαν την εξάντληση των προσπαθειών για μια κυβέρνηση εδώ και τώρα και άλλων που προέκριναν μια πιο φιλική στάση απένα­ντι στον ΣΥΡΙΖΑ



Όσον αφορά λοιπόν συνολικά τη στάση της ΔΗΜΑΡ, είναι ενδεικτική η δήλωση του Φώτη Κουβέλη αμέ­σως μετά το πέρας της τελευταίας σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπό τον Παπούλια:
«Απευθυνόμενος στους Έλληνες και στις Ελληνίδες θέλω να πω με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα ότι η Δημοκρατική Αριστερά έκανε ό,τι ήταν δυνατόν, έκανα ό,τι μπο­ρούσα και μάλιστα με το ποσοστό του 6,11% του ελληνικού λαού που μας τίμησε με την ψήφο του, προ­κειμένου να μην υπάρξει προσφυ­γή της χώρας σε νέες εκλογές».
Στην ίδια δήλωση ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς επι­χείρησε να επιμερίσει ευθύνες για τη μη ευόδωση της πρότασής του για σχηματισμό οικουμενικής κυ­βέρνησης με σκοπό να οδηγήσει τη χώρα σε «σταδιακή απαγκίστρω­ση» από το μνημόνιο, αποδίδοντας ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικότερα, κάλεσε τους πολί­τες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και την κάθε πολιτική δύναμη να «αναλάβει τις δικές της ευθύ­νες, που δεν υπηρέτησε αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση που έκανα για τη συγκρότηση μιας οικουμε­νικής κυβέρνησης και μάλιστα με συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμε­νο, δεσμευτικού χαρακτήρα για τις δυνάμεις που θα συγκροτούσαν οι­κουμενική κυβέρνηση έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν άμεσα προβλήμα­τα, τα οποία στην κυριολεξία έχουν τεμαχίσει την ελληνική κοινωνία».
Η πρόταση για οικουμενική κυ­βέρνηση αποκρυσταλλώθηκε πριν από τη συνάντηση του Κουβέλη με τον Βενιζέλο, μετατοπίζοντας την αρχικά θετική στάση του κόμματος απέναντι στην πρόταση του Τσίπρα για «κυβέρνηση της Αριστεράς». Είχε εξάλλου διαφανεί η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης.
Κατόπιν αυτού, μοιραία ήρθε η σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η Δημοκρατική Αριστερά ανέβασε τους τόνους αποδίδοντας ουσια­στικά στην Κουμουνδούρου μικροκομματική σκοπιμότητα και παιχνί­δια με τη διαχείριση της εντολής, την όποια, όπως έλεγαν κορυφαία στελέχη, τη μετέτρεψε σε προε­κλογική εκστρατεία εν όψει των πιθανών επαναληπτικών εκλογών. Η επιμονή της Δημοκρατικής Αρι­στεράς να βάζει ως όρο σε όλα τα σενάρια σχηματισμού κυβέρνησης τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ άναψε τα αίματα μεταξύ των δύο χώρων, με τον δεύτερο να αντεπιτίθεται εγγράφοντάς την στο στρατόπεδο των Σαμαρά - Βενιζέλου και κατη­γορώντας τη για παρασκηνιακή συμφωνία μαζί τους.
Το στοίχημα για τη Δημοκρατική Αριστερά πλέον είναι να επιβεβαι­ώσει στην επερχόμενη κάλπη του Ιουνίου ότι το ποσοστό της αντα­νακλά ένα υπαρκτό ρεύμα στην κοινωνία υπέρ της και όχι απλώς μια ψήφο διαμαρτυρίας απογοη­τευμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Καθώς και ότι το χαρτί της ευθύνης πέρασε ως τέτοιο και όχι ως συγκατάνευση στις μεθοδεύσεις του μπλοκ του δικομματισμού έναντι του ΣΥΡΙΖΑ