ΠΑΡΑΚΜΗ

 Ο ΜΑΝΟΣ Κ. είπε...

Σήμερα κατρακυλάμε με τέτοια ταχύτητα από την αδιαφορία και την απαξίωση, που όσο και να κοιτάξουμε πίσω μας δεν μπορούμε να δούμε ούτε τους πρόσφατους αγώνες των προγόνων μας που έκαναν για να διαφυλάξουν την ταυτότητα και την κληρονομιά μας. Χάσαμε τον εγωισμό μας, το θάρρος μας, την αποφασιστικότητα μας, τις προτεραιότητες μας, την τόλμη μας, την πίστη μας, την αξιοπρέπεια μας, την γενναιοδωρία μας, την φιλοξενία μας, τα ιδανικά μας, τους στόχους μας, το σεβασμό στην ιστορία μας. Οι αγώνες μας σήμερα περιορίζονται στο ασήμαντο προσπέρασμα, στην διεκδίκηση της πρώτης θέσης στα εκδοτήρια και στην Τράπεζα, στην επιτήρηση της θέσης στάθμευσης, στη μάχη του σκουπιδοτενεκέ, στις ασκήσεις εξουσίας στο δάσκαλο που μάλωσε στον κανακάρη μας γιατί έκανε φασαρία. Μας διακρίνει βέβαια η ικανότητα κριτικής δια παντός επιστητού, οι επίκαιρες διαπιστώσεις, η δυνατότητα να καταλογίζουμε στους άλλους ευθύνες, οι απεριόριστες γνώσεις μας στην πρακτική του εγώθακάνω, εγώθαγίνω. Παρακολουθούμε αδύναμοι και φοβισμένοι χωρίς ίχνος αντίδρασης όσα συμβαίνουν γύρω μας. Τα πάντα να λεηλατούνται και να αλλοιώνονται , να βρίσκετε σε κίνδυνο ακόμη και η ακεραιότητα μας. Ο φόβος μας έχει κυριεύσει και μας κλειδώνει στο σπίτι, που δεν μας παρέχει καμία ασφάλεια αφού παραβιάζετε εύκολα από αυτούς που βάζουμε στο περιθώριο με την αδιαφορία και τις ενέργειες μας. Περιοριζόμαστε δε να παρακολουθούμε από την τηλεόράση τον πόνο, την δυστυχία, την χαρά μεταξύ άχρηστων διαφημίσεων και να αναφωνούμε Πω!!!Πω!!!!, Τι γίνεται στον κόσμο! Τρομερό!, και ανήμποροι και ναρκωμένοι χωρίς ίχνος ανησυχίας μας παίρνει ο ύπνος. Ας αφυπνιστούμε. Ας κάνουμε την αρχή όχι από δύσκολα και πολύπλοκα άλλα από αυτά που είναι γραμμένα στο DNA μας. Ας θυμηθούμε την ταυτότητα μας, την ιστορία μας. Πρέπει επιτέλους να επιτρέψουμε στο νου μας να σκεφτεί, να αποφασίσει ότι δεν είναι απλά υποχρέωση μας ΑΛΛΑ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ.