Χτες στην αίθουσα του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά διεξήχθη η «πολύκροτη», πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη δίκη, από την οποία οι «άσπονδοι φίλοι» μου, προσδοκούσαν τη πολιτική μου εξόντωση. Μη έχοντας επιχειρήματα και διακατεχόμενοι από αρρωστημένη δικομανία, εμπάθεια και δικοφιλία, έχουν επιδοθεί, κατά τον γνώριμο και προσφιλή τους τρόπο, στην υποβολή σωρείας καταγγελιών και μηνύσεων σε βάρος μου. Το «έγκλημα» μου για το οποίο δικαζόμουν χτες (18/07) ήταν το ότι συναίνεσα νομίμως στο δίκαιο αίτημα δύο συμβασιούχων του πρώην Δήμου Αμπελακίων στο δικαίωμα στην εργασία, ενώ είναι γνωστό ότι το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε και παρατηρείται ακόμη και σήμερα σε όλους τους Δήμους, αφού κάποιοι από αυτούς εκμεταλλεύονται την ανάγκη των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων για εργασία, αξιοποιούν την εξουσία, προκειμένου να δημιουργήσουν δεσμούς πατρωνίας και πελατειακές σχέσεις με όσους θέλουν να εξασφαλίσουν το εργασιακό τους μέλλον. Για άλλ