Ο κακός φίλος
Κακέ μου φίλε Γιάννη,
Όσο κι αν σε εκπλήσσω, λυπήθηκα πολύ για την μη επανεκλογή σου.
Όμως ελπίζω να μπόρεσες να κάνεις την αυτοκριτική σου, να καταλάβεις πως και γιατί έμεινες «γυμνός» από καλούς φίλους κι όχι αυτοί που την είδαν φίλοι σου για να πάρουν αίγλη από την δόξα σου, χρήμα από το χρήμα σου, όχι αυτοί δεν ήταν φίλοι, ήταν αυτοί που πρώτοι σε άδειασαν όταν κατάλαβαν τα αδιέξοδά σου αντί να σε στηρίξουν, λογικό δεν τους αδικώ, μόνο που αυτοί ήταν η δική σου επιλογή!
Έχασες μια και μοναδική ευκαιρία να είσαι δήμαρχος για 2 ή 3 θητείες κι αυτό, γιατί βιάστηκες σε όλα και δεν το πλατειάζω για ευνόητους λόγους, δεν έδειξες καν την σύνεση που έπρεπε.
Ακόμα και τα τσουλιά που σε πλαισίωσαν δεδομένες στιγμές ήρθαν για την «εξουσία» σου κι όχι για το αντριλίκι σου και τώρα πια θα το καταλάβεις καλά που όλα αυτά τα τσουλογονίδια δεν θα σε ξαναπλησιάσουν μια και δεν έχεις να τους δώσεις αυτό που ζητούσαν.
Δεν έχω πρόθεση να σε στεναχωρήσω άλλωστε αρκετά με μίσησες που δεν «τσίμπησα» για να κάνω τα κέφια σου, οι τίτλοι τέλους πέφτουν βαριά μπροστά στα μάτια σου, αν το καταλάβεις έχει καλώς, θα διασώσεις έστω και την τελευταία στιγμή την υστεροφημία σου αν όχι τότε το προσωπικό σου τσαλάκωμα θα το συνεχίσεις με δική σου ευθύνη.
Φίλε πίστευα πως είσαι έξυπνος, πόσο έξω έπεσα δεν λέγεται, καλή τύχη κι αν επιδιώξεις την αυτοκριτική ίσως διασώσεις κάτι αν όχι…
Ο κακός σου φίλος

Σχόλια

  1. ΛΗΞΗ ΘΗΤΕΙΑΣ.
    ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

    Εκεί μέσα εκατοικούσες
    Πικραμένη, εντροπαλή,
    Κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
    Έλα πάλι, να σου πη.

    Aργειε νάλθη εκείνη η μέρα,
    Και ήταν όλα σιωπηλά,
    Γιατί τάσκιαζε η φοβέρα
    Και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
    . Δυστυχής! Παρηγορία
    Μόνη σου έμενε να λες
    Περασμένα μεγαλεία
    Και διηγώντας τα να κλαις.
    . Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει
    Φιλελεύθερη λαλιά,
    Ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι
    Από την απελπισιά.
    Κι’ έλεες: πότε, α! πότε βγάνω
    Το κεφάλι από τς ερμιές;
    Κι αποκρίνοντο από πάνω
    Κλάψες, άλυσες, φωνές.
    Τότε εσήκωνες το βλέμμα
    Μες στα κλάιματα θολό,
    Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
    Πλήθος αίμα Ελληνικό.

    ΑΝΤΙΟ ΤΣΑΒΑΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου