Δελτίο τύπου για το λατομείο Αγγέλου
Παρακαλόυμε διαβάστε εδώ το δελτίο τύπου της μαζικής αντίδρασης αρχών και φορέων του νησιού μας για το λατομείο Αγγέλου: https://sites.google.com/
Παρακαλόυμε διαβάστε εδώ το δελτίο τύπου της μαζικής αντίδρασης αρχών και φορέων του νησιού μας για το λατομείο Αγγέλου: https://sites.google.com/
Ο Παραμυθατζής Μαρκήσιος ντε Σαντ, σε ρόλο Δον Κορλεόνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυδόκησε να φτάσει στην ψηλότερη βαθμίδα μιας τοπικής κοινωνίας πλην όμως η εμπάθεια και η κακότητα, τον οδήγησε να βάλλει «ταφόπλακα» στην πολιτική του καριέρα πριν καν αυτή τελειώσει!
Ποιος να το πίστευε άλλωστε πως θα βρεθούνε όλοι όσοι τον στηρίξανε το 2010 να ζητάνε ντροπιασμένοι ταπεινά συγνώμη από τους κατοίκους αυτού του ευλογημένου τόπου.
Όλα έδειχναν σωστά, και ελεγχόμενα γιατί περίσσεψε η υποκρισία και το ψέμα, πράγμα που θα ‘κανε ακόμα και τον Μινχάουζεν αν ήταν εν ζωή να τον ζηλέψει, μη σας πω θα τον ζήλευε ακόμα και ο Δον Κορλεόνε για την πορεία του πολιτικού εκφυλισμού, κάτσε όμως και να δεις, τελικά την ζήλεια του θα έδειχνε ακόμα και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ.
Κι όμως αυτός ο άνθρωπος ευδόκησε να φτάσει στο ύπατο αξίωμα της μικρής μας κοινωνίας! Μια από τις ποιο σκοτεινές και μαύρες σελίδες της. Τότε πολύ λίγοι τον γνώριζαν καλά και μάλιστα όταν κάποιοι απ’ αυτούς μας τα ‘λεγαν, τους αποκαλούσαμε κακοήθεις κι απαράδεκτους, το περίεργο δε είναι πως βρέθηκαν και σήμερα σοβαροί οικογενειάρχες μετά απ’ όλα αυτά να τον στηρίξουν, ποιος να το πίστευε πως η ιστορία θα επαναλαμβανόταν;
Τους παραμύθιασε κι αυτούς γιατί το γερό του χαρτί ήταν πάντα η «παραμύθα» και οι καλόπιστοι είναι πάντα έτοιμοι να την καταπιούν αμάσητη.
Δεν μπόρεσε όμως ποτέ να συγχωρήσει, στους δύσμοιρους κατοίκους της μικρής μας κοινωνίας που του ‘δωσαν τον τιμητικό τίτλο, ότι δεν τον επανεξέλεξαν κι έτσι τους εκδικείται αυτούς και κυρίως τα παιδιά τους που κινδυνεύουν με χολέρα μέσα στο Κατακαλόκαιρο «για να μάθουν». Η εμπάθεια και η κακότητα σ’ όλο της το μεγαλείο! Βάζει την «ταφόπλακα» της πολιτικής του καριέρας γιατί ήταν τελικά πολύ μικρός κι ανίκανος για να αντέξει το βάρος της θεσμικής του θέσης.
Χωρίς χαρά, σε βεβαιώνουμε γι’ αυτό, μα κυρίως χωρίς λύπη σ’ αποχαιρετούμε μικρέ μας «ποντικομικρούλη» στο καλό και να μη σε ξαναδούμε θα μας δώσεις μεγάλη χαρά, μας το χρωστάς άλλωστε!